'Een patiënt moet gezien worden als een eenheid van lichaam, geest en sociale omgeving. Een psycho, somatisch en sociaal wezen’.
 
Het is een uniek persoon die ook zo behandeld moet worden. Omdat de zorg in Nederland steeds duurder wordt, worden mantelzorgers steeds meer betrokken bij het zorgproces. Het aantal verpleegkundigen als zorgverlener neemt af en de zelfzorg van mensen wordt steeds meer gestimuleerd zodat mensen langer thuis blijven wonen. Mensen worden langer gezond gezien terwijl zij zelf graag verpleegd willen worden. Om de mantelzorgers goed te ondersteunen bij de verpleegkundige taken ontwerpt de verpleegkundige meer en duidelijkere protocollen. Ook coacht zij de mantelzorger en geeft zij als regisseur meer verpleegkundige aanwijzingen over de inhoud van de zorgactiviteiten. De scheidslijn tussen mantelzorger en gespecialiseerde verpleegkundige wordt dus kleiner.
Iemand moet verpleegd worden wanneer diegene niet meer voor zichzelf kan zorgen. Dat wil zeggen dat de zelfredzaamheid zodanig laag is dat het gevaarlijk en onverantwoordelijk is om thuis te wonen, ook geestelijk gaat het achteruit.
 
Verplegen staat in het belang van de patiënt, je moet je kunnen inbeelden en medeleven kunnen tonen zodat de patiënten zich veilig en goed voelen tijdens het verzorgen/behandelen.
Een patiënt moet zoveel mogelijk gestimuleerd worden om de zelfredzaamheid zo hoog mogelijk te houden. Je zorgt ervoor dat je een veilige omgeving voor de patiënt creëert.
In het omgaan met iemand met fronto-temporale dementie is het van belang zoveel mogelijk aan te sluiten bij de veranderende belevingswereld, vaak helpt rust en een vast ritme. Een goede structuur geeft houvast aan de patiënten.
Je zorgt voor een veilige omgeving, waardoor de patiënt zich zo comfortabel mogelijk kan voelen.